Stosowana jest przy trudnościach oromotorycznych i zaburzeniach miofunkcji jamy ustnej. Zawsze poprzedzona jest oceną warunków anatomicznno-czynnościowych, funkcji pokarmowych, oddechowych, diagnozą wrażliwości orofacjalnej. Biorąc pod uwagę fakt, że artykulacja odbywa się w tej samej przestrzeni co oddychanie, żucie i połykanie, prawidłowy przebieg tych procesów jest niezmiernie ważny dla rozwoju mowy artykułowanej. W pracy tą metodą wykorzystuje się techniki manualne, ćwiczenia bierne z użyciem różnych akcesoriów logopedycznych (bloczki, tubki żuchwowe, wibratory logopedyczne, szpatułki, łyżeczki, gryzaki), ćwiczenia czynne. Czasami nadwrażliwość sensoryczna w tym obszarze jest tak duża, że najpierw trzeba oswoić pacjenta , pracując w obszarze dłoni i stóp, aby później dostać się do strefy ustno- twarzowej.